رویای زیبای کودکی

موهای دمب موشی رو لباسا آب پاشید

بازیای کودکی روزای شاپرکی

همرو رفتیو بردی عزیزم

منو دست کی سپردی عزیزم

موهای دمب موشی، حرفای در گوشی

اون اتاق پولکی، دنیای عروسکی

همرو رفتیو بردی عزیزم

منو دست کی سپردی عزیزم

بازی قایم موشک تا چشم گذاشتم

تو قایم شدی و من چشم بر نداشتم
هی صدا زدم کجایی نیومد از تو صدایی
حالا دیگه این روزا رو میشمرم تا که بیایی، تا که بیایی…

(دی جی نگار و آرمین)

دلم تنگ شده. کم نه ها، به خدا خیلی! دلم تنگه، واسه اون روزا، روزای پاکی و قشنگی، روزای بازی توی کوچه ها، دلم تنگه… واسه اون خنده ها، واسه اون اشک های روی گونه ها…

دلم تنگه. بد جوری. واسه تو. واسه خودم. برای روزهای معصومانه ی کودکی مون… روزایی که دنبال هم می کردیم، روزایی که همو پیدا می کردیم، همو داشتیم. همیشه. روزای بازی قایم موشک…

برای وقتی که چشم میزاشتم تا قایم شی، تو فکر می کردی که نمی بینمت، ولی من همیشه حواسم بهت بود، حتی وقتی که چشم میزاشتم و تو حواست نبود دزدکی می دیدمت که کجا قایم می شی و یه لحظه هم نمیزاشتم از جلوی چشام دور شی.

روزایی که چشم میزاشتیم و همدیگه رو گم می کردیم، فقط برای اینکه بتونیم دوباره و دوباره باز همو پیدا کنیم. فقط واسه ی همون یک لحظه ی شیرین رسیدن…

اون روز ها هیچ وقت معنای تنهایی رو نمی فهمیدیم، همیشه بودی، همیشه بودم، پیش من، پیش تو، کنارم هم بودیم، همیشه. چقدر بده که آدم ها همیشه دنبال چیز هایی می گردن که ندارن. حتی اگه بدونن بعد ها خیلی از داشتنش پشیمون میشن! ما هم نداشتیمش. واسه همین دنبالش می گشتیم… تنهایی رو میگم!

من و تو هیچوقت تنها نبودیم، تنهایی رو نمی فهمیدیم، همیشه همو داشتیم، همو یادمون بود… اینقدری که گاهی دلت میخواست چشم بزاری و من گم شم تا بتونی دنبالم بگردی. من قایم می شدم تا تو تنها شی و منم تنها، تا فقط چند لحظه همو نبینیم و اینقدر دلت واسم تنگ شه و دلت منو بخواد تا اینقدر دنبالم بگردی تا…

حس زیبای پیدا شدن و بهم رسیدن اینقدر واسمون قشنگ بود که دلم می خواست همیشه ی همیشه گم شم، تا تو همیشه ی همیشه پیدام کنی.

عاشق اون لحظه ام که چشم میذاشتم و تو با عجله قایم میشدی و حواست نبود که دارم دزدکی نگاهت می کنم. فکر نکنی جر میزدما، دوستت داشتم، خیلی.

توی اون روزا، همیشه ازم می خواستی یه لحظه چشام رو روی هم بزارم تا فقط و فقط یه لحظه از جلوی چشام دور شی، تا فقط یه لحظه نبینمت و تو قایم می شدی تا من دنبالت بگردم. دلت می خواست بفهمی وقتی نیستی چقدر دلم واست تنگ میشه، دلت میخواست باور کنی که دوستت دارم و اینقدر تموم دنیام رو می گردم تا پیدات کنم. راستی… دنیای اون وقت هامون چقدر کوچیک بود! دنیای کوچیک کودکی مون، درست مثل خودمون، مثل دل ها مون، مثل دست های کوچیکت، وقتی که یقه ی پیراهنم رو می بستی…

همیشه من دنیای کوچیکمون رو اینقدر می گشتم تا با خوشحالی پیدات کنم و توی بغل بگیرمت. خوشحال از اینکه الآن دیگه خیالم راحت بود که بهت فهموندم که نبودنت با من چه می کنه، که فهمیدی چقدر دوستت دارم، درست به بزرگی تموم اون دنیای کوچیک… خوشحال بودیم، خوشحال از اینکه تو هستی، هستم، که همو داریم. اون روزا فکر می کردم که همیشه یادت می مونه که هیچ وقت خودت رو گم نکنی و منو تو هیچ وقت تنها نمی شیم. اما…

حالا هم من گم شدم، هم تو. اما دیگه هیچکی چشم نزاشته تا پیدامون کنه. نه! ما دیگه هیچوقت همو پیدا نمی کنیم.

الآن هم درست مثل روزهای بچگی، مثل وقتی که چشم میزاشتم تا قایم شی، دلم تنگ شده. بدجوری دلم تنگه. واسه تو. واسه اون روزها، حتی واسه خودم. واسه روزهای معصوم و پاک بچه ها، واسه بچگی مون، واسه روزایی که خیلی زود تموم شدن، درست مثل تموم شدن یه رویای شیرین و کوتاه…

حالا هم مثل اون وقت ها قایم شدی. نیستی! تنهام! نیستی! می فهمی؟ اما این بار دیگه هیچ بازی ای در کار نیست. این بار هم همو گم کردیم. خیلی هم گم کردیم. دیگه حتی خودمون رو، دل ها مون رو هم توی دنیای بچگی هامون جا گذاشتیم. اما این دفعه نه توی بازی… توی دنیای راست راساکی!

ما گم کردیم. خودمون رو. قهقهه های از ته دل، خنده های بی بهونه مون رو، اشک هایی که واسه رفتن هم می ریختیم یا وقتی که اشک های همو با دستامون پاک می کردیم و از اینکه کسی اشک هامون رو ببینه خجالت نمی کشیدیم! هنوز هم دلم همون شیطونی ها رو میخواد. همون گریه کردن ها، همون قایم موشک بازی ها… دلم همون روز ها رو میخواد.دلم واسه بچگی هام خیلی تنگ شده.

چه زود همه چیز یادمون رفت، خیلی زود…

حالا دیگه تو فراموش کردی که اینقدر منتظرم بمونی تا بالاخره پیدات کنم، تو دیگه باورم نداری. منم یادم رفته. یادم رفته وقتی چشم میزاشتم چقدر دلم واست تنگ میشد، که چه چه جوری زمین و آسمون رو بهم می دوختم و تا نمی دونستم کجایی و تا پیدات نمی کردم یه لحظه آروم و قرار نداشتم.

کاش همه چیز به عقب بر می گشت. کاش چشم هامو باز می کردم و می دیدم توی رختخواب کوچیکم کنار مامان و بابا خوابیدم. اون وقت مثل همون روزا مامانم رو محکم بغل می کردم و اشک هایی رو که توی خواب ریخته بودم با گوشه ی آستینم پاک می کردم. کاش اینبار صبح که از خواب پا می شم، قرار باشه توی مهدکودک تو رو ببینم. کاش تموم این بزرگ شدن ها فط یه خواب بود، یه کابوس وحشتناک. بهم بگو که خوابم. بگو که این فقط یه خوابه! بگو که رویاست! بگو من هنوز همون مهدی کوچولوی پاک مهربونم. بگو که هیچ بزرگ شدنی در کار نیست. بگو هیچ بد شدنی وجود نداره. بگو دنیامون زشت و کثیف نیست. بگو که همه چیز آرومه… بگو من هنوز یه بچه ام.

خواهش میکنم بگو. حتی اگه دروغ. فقط بگو. خواهش میکنم.

بگو که بازم می بینمت. توی همون دنیای بچگی هامون، بگو که می بینمت، بگو که پیش منی، بگو که هر دو مون هنوز هم بچه ایم. هنوزم همونقدر پاک و مهربون… بگو. خواهش می کنم… فقط بگو…

خوابم یا بیدارم تو با منی با من
همراه و همسایه نزدیک تر از پیرهن
باور کنم یا نه هرم نفسهاتو
ایثار تن سوز نجیب دستاتو

خوابم یا بیدارم
لمس تنت خواب نیست
این روشنی از توست
بگو از آفتاب نیست
بگو که بیدارم
بگو که رویا نیست
بگو که بعد از این
جدایی با ما نیست

اگه این فقط یه خوابه تا ابد بذار بخوابم
بذار آفتاب شم و تو خواب از تو چشم تو بتابم
بذار اون پرنده باشم که با تنزخمی اسیره
عاشق مرگه که شاید توی دست تو بمیره

خوابم یا بیدارم ای اومده از خواب
آغوشتو وا کن قلب منو در یاب
برای خواب من ای بهترین تعبیر
با من مدارا کن ای عشق دامنگیر

من بی تو اندوه سرد زمستونم
پرنده ای زخمی اسیر بارونم
ای مثل من عاشق همتای من محجوب
بمون ، بمون با من ای بهترین ای خوب

(گوگوش)