همهی نوشتههای با موضوعِ: غریزه
آسمان و زمین
Mehdi Mirani
30
آسمان...
آه آسمانِ رویایی...
که با تمامِ وسعتِ لاجوردی
در تو
جایی برایم نبود
بعد از خیالِ تو...
همان خیالِ شیرینت...
نه پرواز سهمِ بالهایم بود
و نه دیگر
خزیدن میدانستم...
کاش از جنسِ نور بودم...!
آسمان دور بود...
من عاشقش بودم
و پایِ چوبیِ کپک زدهام
باز مرا به جشنِ ریشهها میخواند
کاش آدمی را
طاقتِ همسفر شدن با بالهایم بود...
آسمان، آسمان، آسمان
آسمان عزیزم
من...