میخوام خودم باشم(۲) – چشم هات رو خوب باز کن!

“نیمه ی پر لیوان رو ببین!” ، “مثبت باش!” ، چقدر این جمله ها تکراریه! اما جالبه که همیشه هر چیزی که مرتب توی گوش آدم فرو میشه، کم کم تکراری میشه، ارزشش رو هم از دست میده و در نتیجه اثرش کمتر هم میشه.

انگار گوش های ما حساسیتشون به این کلمات کم شده!

خب… گوش های من هم درازتر از مال بقیه نیست… اما اون چیزی که آدم با تمام وجود و بی واسطه حس می کنه، دیگه چیزی نیست که بشه انکارش کرد.

خب، کمی فکر کنیم… چیا داریم؟ چیا نداریم؟! … پول؟ ثروت و مقام؟ شهرت یا زیبایی؟ علم و دانش؟ شایدم مدرک تحصیلی؟ هان؟؟! یا شاید هم گاهی یک دل…!

ممکنه با خودمون بگیم که فلان بازیگر یا خواننده ی معروف تموم این چیز ها رو داره، اما واقعا تمام دارائی آدم و داشته هاس یک انسان فقط همین مسائل مادیه؟!

جالب اینجاست که اگه کسی این چیز های مادی رو داشته باشه، به ندرت احساس کمبود می کنه؛ اما بر عکس، کسی که جنبه ی معنوی و روحی زندگیش غنی باشه ولی از لحاظ جسمس یا مادی موردی داشته باشه، احساس کمبود خیلی شدیدی می کنه!

کلا ما به چشم هامون عادت دادیم که فقط چیز هایی رو که میبینن باور کنن. غافل از اینکه هر چیزی دیدنی نیست و گاهی هم باید با چشم دل دید.

صبر کن… بزار ببینم چی دارم… پدر و مادر (نه به معنای تنها رابطه ی خونی و تولید مثلی، به معنای اینکه واقعا دوسشون دارم!) ، ۲ عدد خواهر! (اگه حق انتخاب داشتم، شک ندارم باز هم همین دوتا رو انتخاب میکردم) ، از نظظر ظاهری… اووف….! آخر کمبودم! اما خب صبر کن یکمی بیشتر فکر کنم…

پاهام شاید زشت و کج و کوله باشن، اما من “میتونم” راه برم! (این رو اون پسری که توی دانشگاه پااش میلنگید بهم فهموند-غصه میخوردم که چرا کفش ندارم، دیدم یکی پا نداره!) ، شاید دست هام دراز و بد فرم باشن، اما من “دست” دارم! (این رو اون پسری که با دندوناش نقاشی میکشید یادم داد) ، شاید گوش هام زشت باشن اما من “میشنوم”! (اینو وقتی یاد گرفتم که برای یک هفته یکی از گوش هام نمیشنید و پزشکا گفتن کر شده. کری یک طرفه گوش…. ولی خب… الآن میشنوه!) ، درسته که شاید هارمونی صورتم خیلی بد نواخته شده، اما با همین بد نواخته شدنش هم باز هم یک هارمونی هست، یک هارمونی زشت و دوست داشتنی.

من دل دارم. دلی که خیلیها ندارن، یا اینقدر سیاه شده که نداشتن از داشتنش بهتره! (این رو اون وقتی فهمیدم که دلم واسه کسی سوخت! دلم گرفت دلم واسه کسی تنگ شد و وقتی که دلم رو کسی شکوند فهمیدم) من چشم هام غیر دیدن کار های دیگه هم میتونه بکنه. (اینو گریه هاییپ که برای مردن پدر یک شخصیت داستانی فیلم کردم-با اینکه میدونستم فقط یک داستانه)

آخرش یاد این جمله میفتم که: نگذار اشک هایی که برای رفتن خورشید میریزی، تو را از دیدن ستاره ها باز دارد (یه چیزی در همین مایه ها)

آخر از همه هم… من یک آدمم. با هر شکل و قیافه و کالبد و پوست و استخون… من انسانم. من یک مرد، یک بچه ام… من هنوز هم زنده ام دارم نفس میکشم! هنوز فرصت دارم. هنوز لب هام میتونن بخندن، بخندونن. هنوز چشم هام از مرگ یک بچه خیس میشه… هنوز خدا رو باور دارم، حسش میکنم… من هوز چیز های دوست داشتنی زیادی توی زندگیم دارم… نمیخوام چند تا کمبود جسم و مادی باعث شه این همه چیز های خوب رو نبینم…

خدا کمکم کن به جای فکر کردن به نداشته هلی ناچیز و بی ارزشم، به همه داشته، به داشته هایی که خیلی وقته توی دنیا کمیاب شده کر کنم. خدا، کمکم کن مدیون این همه نعمت هات نشم، خدایا، بهم نیرو بده، کمکم کن تا قوی باشم، کمکم کن تا هیچ وقت احساس کمبود و حقارت نکنم. خدا کمکم کن فراموش نکنم چه چیز های با ارزشی توی زندگیم دارم…

پدر، مادر، خواهر، برادر و مبینا… با ارزش ترین داشته های من. خدایا کور شم اگه یادم بره.

پی نوشت: چقدر این شعر با وجود لوده و مسخره بودن، به دلم میشینه!

درسته پول ندارم، ولی خوب دل که دارم

خط ثابت ندارم، ولی ایرانسل که دارم

از بین این همه من یه خانوم خوشگل که دارم

درسته بنز ندارم، ولی ۲۰۶ که دارم

توی جردن نه، ولی خونه تو تجریش که دارم

یه خانوم که رفته برنزه کرده تو کیش که دارم

وای که چه حالیه، همه چیز عالیه

خوش میگذره با اینکه جیب من خالیه

وای که چه حالیه، همه چیز عالیه

خوش میگذره با اینکه جیب من خالیه

تو که هی لج می کنی و اون ابروهاتو کج می کنی

بگو بینم حالا که جیبم خالیه واسم خرج می کنی

حالا که وجهه ی کاری ندارم و

لیسانس معماری ندارم و

ماشین سواری ندارم و

ویلا توی ساری ندارم و

یه دونه هزاری ندارم و

حساب جاری ندارم و

ملک تجاری ندارم و

چیزایی که داری ندارم

باز منو خل می کنی، پسرا رو اسکل می کنی

سر کیسه رو شل می کنی، جیب منو باز پر می کنی

تو که کت پوست مار می پوشی و لباسای مارکدار می پوشی

مانتو چاکدار می پوشی و کفشای ساقدار می پوشی

سمت او یکی نرو، تو رو خدا بگیر منو

کت پوست مار ندارم، شلوار لی که دارم

پاسپورت کانادایی نه، ولی کارت ملی که دارم

یه خانوم خوب در سطح تیمِ ملی که دارم

چای ساز نه ندارم ولی قوری که دارم

یخچال ساید بای ساید نه، ولی معمولی که دارم

یه خانوم، شبیه آنجلینا جولی که دارم

وای که چه حالیه، همه چیز عالیه

خوش میگذره با اینکه جیب من خالیه

وای که چه حالیه، همه چیز عالیه

خوش میگذره با اینکه جیب من خالیه

(امیر تتلو + طعمه)